Easy Fresh Mushroomfarm Ipoh

Op naar de tweede locatie en dat betekend 3,5uur rijden met onderweg een paar keer stoppen om te eten en drinken, dus neemt deze rit de rest van de dag in beslag. We komen aan in een klein plaatsje vlak bij Ipoh en worden vriendelijk ontvangen door Jimmy en zijn vrouw die een kleine plantage hebben met verschillende soorten fruit en ook hebben ze een champignons kwekerij. Door hard te werken hebben ze geld om af en toe een klein huisje te bouwen dat ze kunnen verhuren aan vakantiegangers. Het is een erg mooie locatie aan de voet van een enorme bergwand met een groot meer erbij waar veel vis zit en ook erg grote vissen zitten tot wel twee meter zoals jimmy ons weet te vertellen. We eten wat, rusten uit en gaan lekker slapen……

31 januari

Als we wakker worden op onze kamer die we met z’n vieren delen douchen we en brengt Jimmy ons naar een lokaal tentje waar we noodles eten, we gaan er te voet naar toe want het is maar 15min lopen. Onderweg verteld Jimmy ons dat hij normaal altijd de auto pakt, luiheid? Nee hoor hij verteld dat hier erg veel zwerfhonden zitten en als je de verkeerde tegen komt bijten ze flink om zich heen, euh ok, en dat vertel je ons nu pas Jimmy?! We hebben er weer heerlijk gegeten en het was een lust voor onze ogen om te zien hoe de mensen er komen eten hoe het allemaal in zijn werk gaat. Al snel komen we er achter dat je je nergens voor hoeft te schamen want niemand oordeelt hier over elkaar en als er iemand zijn eten niet lekker vind of hij heeft een botje of graatje in zijn mond heeft kitsen ze het ongecharmeerd op de grond, nog net niet op je voeten. Op de weg terug zijn we niet meer zulke helden, we zijn bang, bang van elke hond die we tegen komen en als er dan vier honden bij elkaar op een kruispunt staan is dat erg eng met twee kinderen bij ons, Papa Jasper tilt Daniël op de schouders en we wachten tot de honden een straat inlopen en dan lopen we stevig door om zo snel mogelijk thuis te zijn.
In de middag doen we boodschappen, opeens klinkt er luid tromgeroffel en horen we een tiental trommels en bekkens, DE DRAKEN ZIJN BINNEN, en laat Daniël nou helemaal gek zijn van draken en kijkt dus ook zijn ogen uit bij het zien van de Chinezen draken die prachtig bewegen om het ritme van de trommels. Het is in deze super winkel zo druk dat er bijna geen doorkomen aan is, het duurt dan ook 6uur voor we weer thuis zijn.
In de avond gooit papa Jasper nog een hengeltje uit in het meer, als een blikje zoete mais, ze vinden het maar vreemd dat we niet net als hun gewoon met een stukje wit brood vis op een afstandje van 0,5 meter uit de kant. Papa Jasper is eigenwijs en doet het toch anders doen als de locals, hij voert een half blikje mais en bind 3 korrels op de haak en hup vissen. Als hij stiekem even staat te plassen hangt de hengel met zijn molen tegen een bamboe tak, tja wat is het, het lijkt op een enorme Voorn maar dan net wat anders. Helemaal in zijn nopjes hup weer de hengel erin en na 20min klapt de hengel dubbel een meerval van zo’n 90cm, dan een minuut of 15 en met wat hulp van een local samen wat opstakels in de vorm van bomen overwonnen en ligt de vis tegen een steiger aan en probeert de local hem te scheppen, maar dat gaat mis en de lijn breekt, met een enorme klap en een passende vloedgolf verdwijnt de vis van zo’n 90cm en een geschat gewicht van 10kg weer in het niets. Piep, maar het is niet anders. De local vond het zo vervelend dat ie weg liep. Tijd om te slapen en na te genieten van weer een mooie dag in Maleisie……

1 Februari

Na de slechte visavond van papa jasper , die wel een beetje werd opgevrolijkt door wat vuurvliegjes probeerde hij het nog even bij zonsopkomst. Dit was een goed idee, want er beet regelmatig een visje en ook hapte er een grote vis van zo’n 60cm en dan is papa Jasper weer helemaal gelukkig. Nadat iedereen wakker was hebben we wat gegeten en zijn we door Jimmy en zijn vrouw naar de dierenwinkel en locale markt gebracht. Het was een soort van hal met allerlei eten en spullen. Het slachten gebeurde voor je neus. Iemand koos zijn kip welke met andere in een box zat. Deze word vervolgens in een ton met kokend water gegooid. Daarna trekt de man zijn vel met veren eraf en gooit hem in een andere bak met water. Tot slot hakt hij hem in stukjes.
Later vandaag zijn we de tempel gaan zoeken waar op zondag heel de dag live muziek zou zijn. We vonden een tempel in een grote grot, het was niet de tempel die we zochten maar wat was ie mooi. De oprijlaan was enorm met mooie bomen aan weerskanten van de laan en je keek op tegen een enorme bergwand wat de “MonkeyMounten” bleek te zijn,. Eerst parkeren we de auto en lopen richting de tempel, het is weer een lust om te zien, aangekomen bij de MonkeyMounten zien we helemaal geen aapjes die we Daniël hadden beloofd, maar naar goed kijken zagen we er tientallen en Daniël keek zijn ogen uit. De aapjes wilde maar wat graag de berg af om alle lekkere dingen bij de toeristen te schooien, maar een slim hondje en zijn baasje liepen heel de dag op en neer om de apen weer terug op de bergwand te jagen, maar als t hondje twee meter verder was probeerden de aapjes het weer en moest het hondje weer rennen en blaffen om te laten zien dat hij goed was in waar hij voor aangenomen was en de apen vlogen weer terug in de berg, zo hadden de apen een leuk spelletje en het hondje kreeg voldoende beweging. Ook was er een redelijk grote poel met wel honderd schildpadden, Daniël zag ze ook en riep enthousiast IK ZIE ER ÉÉN, en daar ook, papa daar, mama daar ook één en kijk, daar nog één!! Toen Daniël voor elk schildpadje wat hij zag zijn vader en moeder had geroepen liepen we verder door de tempeltuin en kwamen we langs de Koivijver met, tja zullen het Japanse koi’s zijn geweest bij een Chinese vijver of waren het Japanse toch Chinese vissen? Nadat Daniël weer elke vis had laten zien aan papa en mamaa zijn we in de tempel gaan kijken, weer vind Daniël alles geweldig en Raoul kijkt braaf om zich heen net als hij altijd doet. De grot is geweldig om te zien van binnen, je ziet mooi alle lagen en ziet goed hoe het water alles heeft uitgesleten. Ook staan er mooie gouden beelden en overal kun je er een gebedje doen als het je geloof is. Aan de andere kant ligt een geweldig grote en mooie tuin, maar het is zo warm dat we die niet gaan bekijken aangezien we onze bleke zoons niet zo lang aan de felle zon willen blootstellen en we besluiten bij de ingang nog wat visvoer te kopen en de karpers te gaan voeren, elk visje krijgt wat te eten van Daniël en ons bezoek aan de eerste tempel zit erop. Bij de volgende tempel wat een Chinese is ziet alles er heel anders uit, dit is een tempel waar je veel beelden van dieren tegenkomt en de hoeveelheid wierrook is niet te beschrijven. De muren zien er helemaal zwart en er hangt zoveel rook dat een foto maken met één van de kinderen moet héél snel gebeuren, want als je er te lang binnen bent hoest je je longen uit je lijf. Wel zijn hier veel dierenbeelden die door kinderen als attractie gezien worden, Daniël wil dan ook niet weg hier. Nadat we het weer gezien hebben doen we nog een boodschap en rijden we weer terug naar jimmy’s resthouse waar we eten, wassen en gaan slapen.

2 februari

We staan op ons gemak op en hebben het plan om naar de “Hotsprings” te gaan, dit is een spa waar je kunt relaxen, maar alles loopt in het honderd en we worden met onze neus op de feiten gedrukt dat reizen niet alleen maar rozengeur en maneschijn is en er ontstaat een gespannen sfeer en rijden wat ontdaan en chagrijnig terug. We hebben het helemaal gehad en er wordt weinig meer gedaan die middag. Maar dan komt jimmy’s vrouw vertellen dat het avondmarkt is en dat ze zelf wat spulletjes moet hebben, we rijden haar achterna om een kijkje te nemen en dat bleek een goed idee te zijn! Onze mond viel open van verbazing hoe het er aan toe gaat op zo’n lokale markt, het is er mega druk en we kijken onze ogen uit. Je kunt er van alles kopen, hightech speelgoed, eten, drinken levende vissen, maar ook verse vis die daar on-gekoeld op een smerige vloer word aan geboden, als je zoiets in ons land doet staat er gelijk de Keuringsdienst van Waarden op de stoep, maar hier is het heel normaal dat mensen stinkende vis verkoopt. Het is mooi om te zien hoe ze er Bamboesap maken en hoe ze er het eten bereiden, we moeten er even over nadenken maar besluiten toch om wat kipsatetjes te kopen en ze zijn heerlijk. Dan hebben we de smaak te pakken en we eten er van alles, maar drinken durven we er niet aangezien er bij elke shake gekoeld water bij gaat. Daniël vind het erg leuk, maar er gebeurd zoveel om hem heen dat ie het allemaal niet verwerkt krijgt en Raoul….. …..die kijkt weer braaf om zich heen tot ook hij teveel impulsen heeft en zijn sirene aanzet, we gaan naar huis en zoeken ons bedje op, het was toch nog een mooie dag geworden.

3 februari

Vandaag is het Indiaans festival, dat wil zeggen feest, groot feest en veel offers. Dit is één keer per jaar en we staan dus ook on 07:00uur op om er een kijkje te nemen. Jimmy’s vrouw wijst ons de weg en onderweg zien we de eerste “offers” al voorbij komen, dit zijn mannen die zware versierde constructies op hun schouders dragen terwijl ze op blote voeten lopen ook hebben ze tientallen en vaak honderden piercings met belletjes in hun rug en armen dragen, ook hebben ze soort van lange houten prikkers door hun wangen en ééntje door hun tong zodat die niet in hun mond kan en dat de mond niet dicht kan. Op deze manier vragen ze aan hun god of hun volgende kindje een jongen kan worden. Het is erg indrukwekkend om te zien. Deze offers worden versierd in kleine tempels die je in alle hoeken en gaten van de stad vind, ze lopen vanuit daar naar de grootste tempel van de stad en onderweg moeten ze met heel hun hebben en houden die ze meedragen ook nog regelmatig dansten op het ritme van de trommels, bekkens en andere instrumenten, want bij ieder offer hoort ook een min band die erg luidruchtig is. Het klinkt echt als muziek in je oren om te horen hoe de belletjes perfect op in het ritme passen van de mini band als het offer danst. Ook is het een waar spektakel om te zien hoe de soort van carnavals constructies die ze op hun schouders dragen op en neer en in het rond gaan tijdens de dans. In een park eten we ons van Jimmy meegekregen ontbijt op en geven we onze ogen de kost. Na het ontbijt gaan we richting de grote tempel en onderweg komen we erachter dat dat we met onze blanke huid toch opvallen, de ene foto naar de andere word er van ons genomen in tegenstelling tot mama vind papa dit geweldig en het blijkt zo bijzonder te zijn dat er blanke toeristen zijn dat er ineens meerdere filmploegen om ons heen staan en ons willen interviewen, papa vind het wel leuk en laat zich graag interviewen met een grote camera voor zijn neus. Daniël danst samen met mama op de muziek en Raoul die kijkt weer braaf om zich heen, de mensen vinden het erg leuk om te zien hoe mama en Daniël dansen en papa loopt er met zijn camera achteraan. Hoe dichter we bij de tempel komen hoe drukker het word het word zo druk dat het niet verantwoord is om er met twee kinderen te blijven en we besluiten om terug te gaan. Onderweg eten we nog een ijsje en we lopen naar de auto, maar ineens zien we erg veel politie maar deze keer is het niet gewone “straatpolitie” maar zijn het Maleisisch ME.ers , busjes vol en er lopen meerdere filmploegen bij, we vragen ons af wat er aan de hand is totdat we een paar hoge piefen zien en begrijpen dat de ME.ers er zijn om hun te beschermen. Het bleek dé hoogste politiechef van Perak te zijn met zijn compagnon. De politiechef ziet ons en komt direct naar mama toe om een praatje te maken, hij zegt dat we mee naar de tempel moeten, maar mama Wiesje verkiest de veiligheid van d’r zoons boven een uitnodiging van deze beste mijnheer en verkoopt nee, aan zijn gezicht te zien was hij duidelijk niet gewend om afgewezen te worden en zegt nogmaals dat we mee de tempel in moeten. Mama Wiesje legt uit dat het te luid en druk is voor de kinderen en waarschijnlijk door al die camera’s erbij zegt hij vriendelijk dat ie het begrijpt. Nu komt hij naar papa Jasper en maak ie een vriendelijk praatje. Uiteindelijk komen we bij de auto aan en verlaten we de drukte, nou ja verlaten, op de weg blijkt het ook enorm druk te zijn en het is dus goed opletten onderweg naar ons verblijf. Aangekomen bij EFM homestay is het tijd om de spullen te pakken en te vertrekken naar onze derde locatie. We nemen afscheid van Jimmy, zijn vrouw en hun zoons