De vliegreis & aankomst

De Vliegreis..
Eindelijk is het zo ver. 25 januari is aangebroken. De koffers staan klaar in de hal en Tante Miriam en Mr Roel komen nog even lunchen voordat we vertrekken. Ome Paul is ondertussen ook aangekomen en helpt mee de koffers in de Belgische Volvo te laden, rond half twee vertrekken we richting Schiphol waar we met vlucht LH 997 richting Frankfurt zullen vertrekken.
15:30uur aangekomen op Schiphol lopen we op ons gemak (deze keer hebben we wél tijd genoeg) naar de incheckbalie voor onze koffers. Het eerste vliegtuig staat klaar voor vertrek, even wachten totdat bijna iedereen langs de paspoortcontrole is en dan gaan wij in het vliegtuig. Daniel weet; het eerste vliegtuig is om te spelen en de tweede om te slapen. De vliegtuig taxiet naar de landingsbaan waar hij zal opstijgen. Een zwaar geluid van de warmdraaiende motoren overheerst alle andere geluiden, en dan komt er plots beweging in het vliegtuig, nog meer lawaai en het vliegtuig versnelt zo dat we helemaal in onze stoel gedrukt worden. Daniël lacht en is erg opgewonden, hij krijgt een fijn gevoel in zijn buik zegt ie en hij is naar eigen zeggen blij. En dan komen de wielen van de grond en vliegen we, we vliegen naar onze “Ooster buren”. Op Frankfurt mogen we met een bus naar de Terminal waar de Buggy verdwenen lijkt te zijn. Mama Wiesje is er niet zo op dat we lang moeten wachten en de volgende vlucht al over een uurtje gaat. Zonder buggy gaan we naar de Terminal.
Ook in Duitsland willen ze er zeker van zijn dat je geen verboden goederen meeneemt in het vliegtuig en moeten we dus ook hier langs de controle. De douanier vraagt aan papa Jasper of er geen vloeistoffen en/of elektrische apparaten in onze handbagage zit. Volledig overtuigd zeg papa Jasper: ”nee hoor”, maar het bleek toch anders, een beetje gepikeerd vroeg de douanier of ie de bagage mocht checken, want hij had toch iets gezien op de scan. Na drie oplaadkabels, een laptop en een kinderspelcomputer haalde hij er ook nog een stuk of zeven zakjes met vloeibaar eten van Raoul uit de tassen. EN WAT IS DIT vroeg hij en legde ons uit dat we dit apart in moesten leveren, na deze educatieve les mochten we verder.
We lopen op vliegveld Frankfurt, rond 21uur zullen we een lange vlucht gaan maken. O nee, volgens de boorden word het toch wat later om 22:05uur om precies te zijn, tijd voor een tweede cappuccino en voor Daniël een muffin. Gelukkig kregen we ook te horen dat de Buggy terecht is. Hij zit al in het vliegtuig. Even ziet het er naar uit dat we als gezin niet bij elkaar zitten en dat we geen babybedje hebben. Mama wiesje is al iets gestrest bij het idee 12uur lang Raoul op schoot te moeten hebben. En vertikt het om op haar stoel te gaan zitten. Gelukkig hebben die vriendelijke Duitsers dat zo voor ons geregeld, een baby basin. Weer stijgen we op, komen de wielen van de grond en vlucht LH 782 is “airborn”. Deze vlucht zal ruim 12uur duren en zal dus de hele nacht in beslag nemen. Dat brengt met zich mee dat iedereen graag wilt slapen, maar een zeer luidruchtige baby van 7weken voor in ’t tweede deel van het vliegtuig leek even roet in het eten te gaan gooien. Gelukkig kregen deze zorgzame ouders door in ploegen te werken deze baby stil voor de rest van de vlucht….. Tijdens de vlucht worden we voorzien van het diner met drinken en drank naar keuze, nou doet u mij maar een rood wijntje mevrouw, mmm lekker, lust u er nog één vroeg de stewardess , ok, nog één? Nou ik lust er nog wel één mevrouw maar we hebben kinderen bij, dus houden we er rekening mee dat we heel de nacht wakker moeten blijven. Raoul zat bij mama en Daniël viel onder papa’s gezag. Uiteindelijk konden papa Jasper en Daniel achter mama Wiesje en raoul gaan zitten, tot spijt van de twee mannen die dachten met z’n tweeën vier stoelen te hebben…….. Daniël kreeg na het eten een Pampers en zijn piama aan en ging eigenlijk best braaf slapen, soms was het een beetje zielig om te zien hoe hij zo opgefrommeld in de stoel lag te slapen, maar hij bleek er geen last van te hebben en sliep een paar uur, dit betekende wel dat papa wakker moest blijven om er voor te zorgen dat Daniël niet van zijn stoel afviel in zijn slaap en geloof me, dat is moeilijk als je zelf ook moe bent. Vier uur voor de landing werd onze vriend wakker en wilde geëntertaind worden. Mama Wiesje nam de eerste twee uur op zich zodat papa jasper even kon slapen(super bedankt hiervoor mam) en de laatste twee uur hebben we ons ontbijt op en nog wat filmpjes gekeken, daarna moesten de gordels weer aan en werd de landing alweer ingezet.
De aankomst
Het vliegtuig staat weer met alle wielen op de grond en al met al was het dus een aangename vlucht met voor papa Jasper een paar zware uurtjes maar die waren zo weer vergeten. Net als altijd blijven we zitten tot heel ’t vliegtuig leeg is om dan op ons gemak alle spullen te pakken en het vliegtuig te verlaten. Vlug koffers pakken en onze voor 35dagen gehuurde auto op te halen. In Maleisië is iedereen erg vriendelijk en behulpzaam had Mama Wiesje onthouden van een eerdere reis en dat bleek nog steeds zo te zijn, zoals afgesproken hadden we een grote auto met airco, twee kinderzitjes en een navigatie… En als extraatje is onze Proton Persona ook nog eens een automaat.
Iedereen veilig in “onze” auto en we gaan op weg naar onze eerste accommodatie. Dit was Papa Jasper een ritje hoor, want om vermoeid met regen in het donker in een land te rijden waar iedereen links en door elkaar rijdt valt niet mee. Zeker niet als er bijna geen strepen op de weg staan en je ramen daar de airco aan de buitenkant beslaan. Het resort stond op een afstand van 40min (met de auto) maar ergsn gingen we totaal de verkeerde kant op. De tomtom werkt anders als bij ons en we hadden plaats met provincie omgedraaid. naar een half uur zag Mama Wiesje dat er iets niet goed ging en dat we de verkeerde kant opgaan, zulke dingen gebeuren als de straatnaam niet in de navigatie staat. Stoppen dan maar en de weg vragen aan een local, maar die spreken niet allemaal Engels en dus moest Mama Wiesje zes mensen aanspreken voor ze iemand had die Engels sprak. We waren al ver landinwaarts en mochten een stukje terug. Eindelijk gearriveerd en konden we inchecken. Waar ons weer een cadeautje stond te wachten, we kregen een 3 kamer appartement in plaats van 2. Heerlijk al die ruimte.
Ondertussen hebben we 24uur gereisd en zijn we op onze kamer op 10 hoog aan beland met uitzicht op zee en een drijvend dorp. Vlug Raoul wat te eten geven en op bed leggen, ook Daniël zag er erg moe uit en voelde zich ook moe zei hij, maar toen we hem op bed legde bleek onze vriend zijn 1e jetlag te hebben en zat dus vol energie, zo graag als papa wilde slapen wilde Daniël spelen en spelen en spelen. Papa in zijn ogen prikken, onder papa’s voeten kietelen, klimmen op papa enz.…… tot het op papa’s irritatie begon te werken en erg chagrijnig werd met als gevolg dat die uit zijn slof schoot, dit weer tot ergernis van moeders die Daniël maar mee naar een andere kamer nam waar Daniel en Raoul niets anders deden als samen lachen en bandieten tot 02:00 En ja hoor eindelijk.. Zzzz